Ο αστικός μύθος λέει πως αν ένα τρόφιμο πέσει στο πάτωμα και μείνει εκεί για λιγότερο από πέντε δευτερόλεπτα είναι ασφαλές για...
κατανάλωση γιατί τα μικρόβια δεν θα έχουν αρκετό χρόνο να το μολύνουν. Ποια είναι όμως η αλήθεια πίσω από τον κανόνα των πέντε δευτερολέπτων; Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν ποιες είναι οι πιθανότητες να αρρωστήσει κάποιος όταν φάει κάτι που έχει πέσει στο πάτωμα. Σύμφωνα με τις νέες μελέτες η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Η καταλληλότητα ή όχι ενός τροφίμου που έχει καταλήξει στο πάτωμα εξαρτάται από το πόσο βρώμικη είναι η επιφάνειά του και από το πόσα βακτήρια κατάφεραν να περάσουν στο φαΐ. Το πείραμα είχε ως εξής: Οι ερευνητές έβαλαν το βακτήριο της σαλμονέλα σε τρεις διαφορετικές επιφάνειες, ξύλο, κεραμίδι και χαλί. Μετά από πέντε λεπτά τοποθέτησαν στη βρώμικη και μολυσμένη επιφάνεια ψωμί για 5, 30 και 60 δευτερόλεπτα. Επανέλαβαν το πείραμα αυξάνοντας τον χρόνο σε 2, 4, 8 και 24 ώρες. Το αποτέλεσμα ήταν πως η ακαταλληλότητα ενός φαγητού δεν εξαρτάται από τον χρόνο της παραμονής του σε μολυσμένη επιφάνεια αλλά από το πόσο μολυσμένη είναι η επιφάνεια.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα ήταν πως αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο είναι το είδος της επιφάνειας. Για παράδειγμα είναι προτιμότερο να φάει κάποιος κάτι που έπεσε στο χαλί παρά στο πλακάκι και το ξύλο. Μόνο το 1% του βακτηρίου της σαλμονέλας μεταφέρθηκε από το χαλί στο φαγητό. Το ποσοστό αυτό ανεβαίνει κατακόρυφα και κυμαίνεται από 48% έως 70% όταν το φαΐ βρεθεί σε πλακάκι και ξύλο. Πηγή
Via
κατανάλωση γιατί τα μικρόβια δεν θα έχουν αρκετό χρόνο να το μολύνουν. Ποια είναι όμως η αλήθεια πίσω από τον κανόνα των πέντε δευτερολέπτων; Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν ποιες είναι οι πιθανότητες να αρρωστήσει κάποιος όταν φάει κάτι που έχει πέσει στο πάτωμα. Σύμφωνα με τις νέες μελέτες η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Η καταλληλότητα ή όχι ενός τροφίμου που έχει καταλήξει στο πάτωμα εξαρτάται από το πόσο βρώμικη είναι η επιφάνειά του και από το πόσα βακτήρια κατάφεραν να περάσουν στο φαΐ. Το πείραμα είχε ως εξής: Οι ερευνητές έβαλαν το βακτήριο της σαλμονέλα σε τρεις διαφορετικές επιφάνειες, ξύλο, κεραμίδι και χαλί. Μετά από πέντε λεπτά τοποθέτησαν στη βρώμικη και μολυσμένη επιφάνεια ψωμί για 5, 30 και 60 δευτερόλεπτα. Επανέλαβαν το πείραμα αυξάνοντας τον χρόνο σε 2, 4, 8 και 24 ώρες. Το αποτέλεσμα ήταν πως η ακαταλληλότητα ενός φαγητού δεν εξαρτάται από τον χρόνο της παραμονής του σε μολυσμένη επιφάνεια αλλά από το πόσο μολυσμένη είναι η επιφάνεια.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα ήταν πως αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο είναι το είδος της επιφάνειας. Για παράδειγμα είναι προτιμότερο να φάει κάποιος κάτι που έπεσε στο χαλί παρά στο πλακάκι και το ξύλο. Μόνο το 1% του βακτηρίου της σαλμονέλας μεταφέρθηκε από το χαλί στο φαγητό. Το ποσοστό αυτό ανεβαίνει κατακόρυφα και κυμαίνεται από 48% έως 70% όταν το φαΐ βρεθεί σε πλακάκι και ξύλο. Πηγή
Via
